فیلم زنان کوچک و رنگ لباس شخصیت‌ها

فیلم زنان کوچک ساخته “گرتا گروینگ” که اقتباسی از رمانی با همین نام، نوشته “مِی الکُت” است این روزها بر روی پرده سینما به نمایش درآمده است. حالا می توانیم با خیالی آسوده درباره جزئیات این فیلم به خصوص لباس‌های مجلل آن صحبت کنیم. 

در طول فیلم می‌بینیم که برای خواهران “مارچ”، مِگ (اما واتسون)، جو (سوشر رونن)، اِمی (فلورنس پُگ) و بث (الیزا اسکندل) با دقت زیاد لباس انتخاب شده است. لباس‌ها به گونه‌ای است که سطح متوسط این خانواده متوسط حال را نشان می‌دهد. ولی در عین حال آنقدری جذاب است که چشم‌ها را به سمت این دختران جلب می‌‌کند. لباس‌ها به معنای واقعی کلمه برازنده آن‌هاست و شخصیت آن‌ها را نشان می‌دهند. حتی در مورد لباس‌های گران قیمت “مِگ” که  نشان می‌دهد دوست دارد اینگونه لباس بپوشد. طراح لباس این فیلم ژاکلین دورِن (Jacqueline Durran) برنده جایزه‌های BAFTA و اسکار است. این طراح، لباس‌های فیلم “غرور و تعصب” و “دیه” نیز می‌باشد. او درباره مراحل طراحی لباس این فیلم و اینکه چگونه اولین قدم‌ها را برای طراحی آن‌ها برداشته صحبت کرد.

ابتدا یک تخته وضعیت تهیه کردم و به دنبال نقاشی‌هایی بودم که در آن بازه زمانی از تاریخ کشیده شده‌اند تا بتوانم حس لباس‌های آن زمان دریافت کنم. همچنین عکس‌های قدیمی به دنبال ماهیت و ذات “جو” و “مِگ” و غیره بودم و بعد به همراهی “گرتا” به سراغ آن‌ها رفتم. من به دنبال عکس‌هایی از زنان، با شخصیت رادیکال (افراطی) گشتم. همچنین آن‌هایی که زندگی متفاوت نسبت به مردمان آن زمان یعنی در زمان “لوسیا مِی الکُت” نویسنده رمان زنان کوچک.

ژاکلین در ادامه توصیه می‌دهد که ویژگی‌های شخصیتی هر کدام از خواهرها نوع پوشش آن‌ها را مشخص می‌کند. به عنوان مثال جو یک نویسنده است. او زنی است با خصوصا رفتاری مردانه و بیشتر از دیگر خواهرانش سرکش است و نافرمانی می‌کند. بنابراین لباس‌هایی که او می‌پوشد لباس‌های زنانه زمانه خودش نبوده، پس او می‌توانسته آزادانه حرکت کند. هر کدام از دخترها نسخه جوان و پیر خود را دارند. ما اوایل تصور می‌کردیم می‌توانیم “جو” را در نیویورک هنگامی که پیر شده و با دامن زنانه متصور شویم اما بعدها به این نتیجه رسیدیم که این ایده درست نیست.

به نظر می‌رسد که فضای فیلم در زمینه‌ی پشت خنثی و بی‌رنگ است ولی رنگ‌های فضای منظره جلو به اندازه کافی واضح و آشکار است که به آن زندگی می‌بخشد. ژاکلین می‌گوید: هر دختر یک پالت اصلی رنگ داشت که با آن‌ها بازی می‌کردیم. این پالت‌های رنگی یک قانون ثابت نبود، اما می‌خواستیم به گونه‌ای باشد که تکرارپذیر و ادامه‌دار باشد. رنگ‌های سبز و بنفش کم رنگ برای “مِگ” تعریف شده‌اند. بث قهوه‌ای و صورتی، اِمی آبی روشن و جو قرمز و نیلی است. این رنگ‌ها در واقع از کتابی گرفته شده که مادر دخترها (Marmee) به آن‌ها می‌دهد و بنفش کم‌ رنگ برای “مِگ” به آن اضافه شد.

حتی به عنوان یک کودک “اِمی” بیشتر از خواهرانش به پیرایش و زینت‌آرایی اهمیت می‌دهد. لباس‌های پر زرق و برق دوست دارد و این ویژگی را تا دوران بزرگسالی به همراه دارد. او وقتی در پاریس است به دنبال تاثیرگزارترین تیپ ممکن است. تیپ او تحت تاثیر نقاشی‌های امپرسیونیست است، که آن را می‌ستاید اما از این بیزار است که با نقاشی‌های خود هماهنگی داشته باشد. او پیشروترین فرد در سال 1897 بوده که بسیار به تیپ خود اهمیت می‌داده حتی هنگام صبح و حتی نقاشی کردن اهمیت زیادی قائل است.

با توجه به شخصیت رادیکال و متفاوت مادر دخترها (Marmee) ژاکلین درباره‌ی نوع لباس او اینگونه توضیح داد: طراحی لباس “Marmee” از سخت‌ترین لباس‌ها بود. من از داستان “لوییسا مِی اَلکت” الهام گرفتم. او نیز شخصیت رادیکالی داشت و “لائورا اِرن” بازیگر این نقش خودش این برداشت را داشت که “Marmee” باید یک شخصیت رادیکال بوده باشد، هر چند او در یک خانواده خوب پرورش یافته است. او بزرگسال است و در میان دوستان و آشنایان فرد مهمی به حساب می‌آید. بنابراین لباس‌هایش باید تا حدودی سلطنتی می‌بود تا با دخترها تفاوت ایجاد کند. او همچنان دنبال پیشرفت است و زن پیشرویی است. بنابراین نشان دادن شخصیت او از طریق لباس‌هایش نیاز به مهارت زیادی داشت. اگر او یک پیراهن زنانه می‌ پوشید ما یک روبان قرمز به آن اضافه می‌کردیم که او یک زن صرفا فرمان‌بردار نیست.

و اما در مورد “لائورنس” او اهل شعر و هنر است. پسری که رابطه عاشقانه‌ای با “جو” دارد. بازیگر این نقش “تیموته شَلَمه” است که در دنیای مد و پوشاک به عنوان مدل نیز فعالیت دارد. در ادامه اضافه می‌کند که ژاکلین کت‌های مردانه دهه 1860 را مناسب او نمی‌داند. او تکه‌های لباس‌های “تیموته” را تهیه می‌کرده اما اختیار سِت کردن این تکه‌ها را به عهده خود او گذاشته است. در بعضی مواقع قرار بود که کتی را به تن کند اما از اینکار سر باز می‌زد و به سلیقه خودش عمل می‌کرد ما با دانستن قوانین و زیر پا گذاشتن آن‌ها به صورت انتخابی پیش می‌رفتیم.